Wiersze Janiak wydają się lekkie, kruche, wręcz efemeryczne. Każdy wyraz i każda decyzja o kursywie, o deklinacji, o koniugacji, o tworzonych i przetwarzanych ad hoc metaforach, kształtują formę wiersza w taki sposób, że można odnieść wrażenie, jakby zagadka wiersza tkwiła gdzieś tuż pod powierzchnią.  →