Skip to content
Magazyn Wizje
  • POEZJA
  • PROZA
  • PRZEKŁAD
  • EKSPERYMENT
  • DRAMAT
  • AKTUALNIK
  • Search

Dziewczyna, ulica i muzyk

A. J. Rau
Numer 1/2018 „Początek”
Poezja | Przekład
  • Ilustracja: Maciej Rajca
  • Przekład: Maciej Libich
Dziewczyna, ulica i muzyk
Niedaleko miejskiej fontanny siedzi gitarzysta ze swoją gitarą,
a młoda dziewczyna
zbliża się do niego bacznie, ze zdumieniem, skupia wzrok na jego palcach,
zniewolona jego niezwykłymi umiejętnościami.
W tamtej chwili przestałem zastanawiać się
nad płcią mojego nienarodzonego dziecka; skupiłem się na niej
skupionej na nim. Wyobrażam sobie, że – choć przez chwilę – to wszystko, co
ta dziewczyna może wiedzieć o muzyce. Ludzie przechodzący obok nie są dla niej obcy
jak dla ciebie czy dla mnie: są uważną publicznością,
niecierpliwie wyczekującą kolejnego przedstawienia.
Nasze grzecznościowe oklaski nie są jedynie społeczną uprzejmością,
którą ofiarujemy, przechodząc obok: nie, dziewczyna jest świadkiem
fanfar i uwielbienia dla gitarzysty.
On jest dla niej celebrytą: wszyscy muszą wiedzieć,
kto to i jak ważna musi być jego sztuka.
Każdy słyszany przez nas cover staje się dla niej oryginałem,
dziewczyna zastanawia się, zupełnie bezzasadnie,
jak to jest komponować piosenkę,
dopracowywać jej słowa, wykonywać ją szczerze.
Każdy refren na nowo łamie jej serce,
opłakuje to, jak gitarzysta utracił swoją miłość; miłość,
której dopiero teraz doświadczyła, nigdy wcześniej nie płacząc ani nie kochając.
Obserwuję, jak jej lekkie kołysanie przemienia się w niezdarny taniec,
wyobrażam sobie, że to wszystko, co ta dziewczyna może wiedzieć
o elektryczności swojego ciała.
Nieważne, jak nieznośna i mdląca będzie dla mnie
jego piosenka, dla niej to najbardziej autentyczne uczucie,
jakiego kiedykolwiek doświadczy.
Jego piosenka, melodramatyczna dla ciebie i dla mnie, jest modlitwą
ludzkiego istnienia. Tego ranka kapelusz gitarzysty pokazuje,
jak działa handel, a każda moneta jest wkładem
w sztuki piękne. I – aż do tego momentu – sztuka nigdy nie miała się lepiej.
Już niebawem rodzice dziewczyny przestaną rozumieć
ją, jej egzystencjalny niepokój, jej dobór przyjaciół.
Pójdzie na uniwersytet, znajdzie kochanka
i niecodzienny obszar zainteresowań,
który będzie z nim dzielić.
On będzie słuchał, gdy będą leżeć obok siebie:
jej oczy zrobią się wielkie, gdy będzie mówiła o Chaucerze,
francuskich filozofach, nieuczciwych porozumieniach handlowych.
A ja – z uwagi na moje dziecko, na gitarzystę i na
nią samą – mam nadzieję, że ten kochanek będzie nią oczarowany,
że jego uwaga pozostanie niepodzielna.
Download WordPress Themes Free
Free Download WordPress Themes
Premium WordPress Themes Download
Premium WordPress Themes Download
free online course
download mobile firmware
Download Nulled WordPress Themes
download udemy paid course for free


A. J. Rau (Alisan Jesse Rau Atvur) – amerykański pisarz i eseista. Żyje w Kopenhadze. W przeszłości redagował „The Chattahoochee Review” oraz „The Georgia Review”. Pracował na Uniwersytecie w Oxfordzie, Uniwersytecie w Georgii oraz na Uniwersytecie w Nowym Jorku. Zajmuje się badaniem user experience.

Maciej Libich (ur. 1996) – krytyk literacki, założyciel i redaktor kwartalnika „Wizje”, doktorant na Uniwersytecie Warszawskim. Laureat Diamentowego Grantu (2019). Pisze m.in. dla „Literatury na Świecie”, „Dwutygodnika”, „Odry”, „eleWatora”, „Kontentu”, „Twórczości”. W 2022 roku, nakładem WBPiCAK-u, ukaże się jego debiut poetycki.


Więcej tekstów w kategoriach Poezja, Przekład:

Zestaw dwóch wierszy

Ida Dzik
  • Ilustracja: Zofia Włoczewska
Poezja

Dom na początku morza

Krzysztof Lisowski
  • Ilustracja: Julia Michalczyk
Poezja

Zestaw trzech wierszy

Katarzyna Ślączka
  • Ilustracja: Stefania Michera
Poezja

O NAS

Kontakt
Redakcja
Patroni i Patronki
Manifest “Wizji”

WSPÓŁPRACA

Call for papers
Dla Autorów i Autorek
Dla Ilustratorów i Ilustratorek
Promocja

OBSERWUJ NAS

Patronite
Facebook
Instagram
„Wizje” w mediach

Copyright © 2023 Magazyn Wizje | stronę wykonała Janka Uryga na podstawie projektu Meg Krajewskiej