Nad oceanem dwie młode kobiety i dwóch młodych mężczyzn bawią się piłką do siatkówki. Ustawili się na mokrym piasku; ludzie spacerujący brzegiem muszą ich omijać, schodząc do wody lub na suchy piach. Pupy obu młodych kobiet przyciągają uwagę, ale tematem tego opowiadania nie jest seks, lecz śmierć. Kobiety grają od niechcenia, wydaje się, że odbijają piłkę niedokładnie, by lepiej mogli poczuć się ich mężczyźni, grający na poważnie i z wyraźnym wysiłkiem. Kobieta w granatowych stringach wyrzuca piłkę do wody. Fala porywa piłkę. Mężczyzna należący do tej kobiety natychmiast wskakuje do oceanu, robi to jak jakiś olimpijczyk, w wyjątkowo spektakularny sposób. Drugi mężczyzna przygląda się temu popisowi z lekko wyczuwalnym smutkiem. Kobieta w czerwonych stringach, której mężczyzna pozostał na brzegu, odwraca głowę. Nie wiemy, dlaczego nie chce patrzeć na pływackie popisy mężczyzny należącego do koleżanki, możemy się jednak domyślać, że kryje się za tym gestem pewien rodzaj zawodu, zazdrości lub empatii. A może po prostu pomyślała o czymś innym, na przykład o innym życiu? Mężczyzna musi gonić piłkę na dwa razy, bo gdy łapie ją za pierwszym razem, rzuca ją w stronę lądu zbyt lekko, a wody oceanu znów ją porywają. Gdy ponownie rzuca piłkę, drugi mężczyzna wchodzi po pas do wody i nie pozwala już jej uciec. Wracają do gry. Kobieta w granatowych stringach wrzuca piłkę do wody. Należący do kobiety mężczyzna wskakuje do wody i wyławia piłkę, tym razem o wiele sprawniej. Dorzuca ją na mokry piach, pod stopy drugiej kobiety. Ta cofa się, bierze rozbieg i z całej siły kopie piłkę z powrotem do oceanu. To mocny, udany kop. Mężczyzna kobiety w granatowych stringach staje w wodzie, zdezorientowany. Obie kobiety śmieją się. Mężczyzna kobiety w czerwonych stringach wskakuje do wody, ale można mieć wątpliwości, czy uda mu się uratować piłkę, która poleciała bardzo daleko, szczególnie, że ocean zabiera ją jeszcze dalej. Możemy teraz śledzić jego walkę z żywiołem i własną słabością. Obie kobiety odwracają się jednak plecami do wody, tak jakby myślały w tej chwili o czymś innym niż los piłki, na przykład o innym życiu. Ani jedna, ani druga nie mają na sobie góry od kostiumu a ich odsłonięte piersi przyciągają uwagę.

Zabawy w piasku

Wygląda to na trójskok, a właściwie na jakąś jego wariację. Zabawę inicjuje kobieta o bujnych kształtach. Wydaje się, że przeszkodzą jej one w osiągnięciu dobrego wyniku, jednak jej energia i wiara w siebie są górą, kobieta skacze bardzo daleko. Pełna animuszu, mocnym ruchem zaznacza w piasku swój wynik. Tuż po niej skaczą dwaj mężczyźni, najpierw chudzielec, potem grubasek z kozią bródką, nie udaje im się jednak pobić jej rekordu. Szczupła kobieta w średnim wieku rezygnuje ze startu, ale wpuszcza w swoje miejsce dziesięcioletniego syna. Ten zamiast trzech wykonuje aż sześć skoków, trafiając w końcu w miejsce, w którym kobieta o bujnych kształtach zaznaczyła swój wynik. Szczeniak wyciąga ręce w górę, rzuca się w piach, turla po nim i w ten sposób zamazuje wyraźną linię. Wszyscy się śmieją. Kobieta o bujnych kształtach dobrze wie, gdzie wylądowała, jeszcze raz zaznacza to miejsce, ryjąc piętą w piachu. Chudzielec skacze po raz drugi, tym razem ląduje tylko minimalnie bliżej. Traktuje to jak sukces. Grubasek z kozią bródką bierze ogromny rozbieg, jednak dziesięciolatek, kręcąc się po piasku jak szalony, wpada mu podczas próby skoku pod nogi i udaremnia start. Przewracają się obaj ale na szczęście nikomu nic się nie stało. Grubasek z kozią bródką bierze jeszcze większy rozbieg. Skacze z zawziętą miną i ląduje o krok dalej niż kobieta o bujnych kształtach. Ta, widząc jego triumf, kopie piasek, trafiając nim w oczy dziesięciolatka. Chłopiec wrzeszczy, matka uspokaja go. Kobieta o bujnych kształtach odchodzi wściekła, to koniec zabawy.