W tym między innymi tkwi siła wierszy autora „Świergotu”, że w zestawianiu po kropkach klauzul lub początków zdań, w tworzeniu widmowych przerzutni, które w rzeczywistości nie są przerzutniami, kolejny wers jest bowiem końcem nowego zdania, nie ma nic z nowofalowego oporu przeciwko cenzurze ani tym bardziej z jakiegoś ezopowego wyzyskiwania „utrudnionych warunków rozmowy”, w czym lubował się „bruLion”. Ta „luka informacyjna” potrafi zachować pozory semantycznej koherencji przy równoczesnym sugerowaniu czytelnikowi, że owe zatracone fragmenty dyskursu przepadły bezpowrotnie w Historii.  →

Na pierwszy rzut oka w nowym zbiorze opowiadań Kaczanowski (…) proponuje nam gesty i motywy, które są już dobrze znane jego czytelnikom. W tych elegancko skrojonych krótkich formach czai się jednak coś nowego, co wykracza poza (niewątpliwą) sprawność formalną czy (znane nam już) odważne, awangardowe odloty wyobraźni.  →

Bohater Pszoniaka, flâneur idealny, snujący się po ulicach Gliwic-Bytomia-Katowic-Rybnika-Zabrza, przekraczający te miasta w stumilowych butach („jadę w poprzek miasta / po brzeg miasta jadę / jestem gdzieś / opodal nawiści”), wdepnął w przeszłość ze świadomością typowego Ślązaka. Niby trzeba się ruszyć, stawiać na mobilność, reaktywować futurystyczne utopie awangardy, ale jak?, za jaką cenę? W tym sensie „Chyba na pewno” – jako tom o pewnym impasie – byłby doskonałą lekturą tak dla naszej politycznej prawicy, jak i lewicy.  →

Wiersze Janiak wydają się lekkie, kruche, wręcz efemeryczne. Każdy wyraz i każda decyzja o kursywie, o deklinacji, o koniugacji, o tworzonych i przetwarzanych ad hoc metaforach, kształtują formę wiersza w taki sposób, że można odnieść wrażenie, jakby zagadka wiersza tkwiła gdzieś tuż pod powierzchnią.  →

„Mamę mordercy” Idy Linde z łatwością można nazwać książką o bezwarunkowej miłości matki do dziecka, o poświęceniu, o mierzeniu się z traumą. Fabuła jest dość prosta – samotna i zamknięta w sobie kobieta wychowuje przybranego syna, chłopak dojrzewa i niepokojąco się zmienia, aż pewnego dnia znika, a zamiast niego w mieszkaniu pojawia się policja.  →