Hnat Mychajłyczenko

Hnat Mychajłyczenko (1892–1919) – poeta i pisarz, działacz polityczny, członek Centralnej Rady. W latach 1908–1912 studiował w Charkowskiej Szkole Rolniczej, skąd został przeniesiony do Moskiewskiej Wyższej Szkoły Rolniczej za kontakty z socjalistami. Został zmobilizowany w 1914 do wojska, uciekł z frontu. W 1916 sąd wojskowy skazał go na sześć lat ciężkich robót (zastąpionych przez zesłanie) i dożywocie na Syberii za przynależność do Charkowskiej Lewicowej Socjalistycznej Organizacji Rewolucyjnej. Po rewolucji lutowej 1917 wrócił na Ukrainę. Był jednym z przywódców Ukraińskiej Partii Socjalistów-Rewolucjonistów (bojowników). Od maja do lipca 1919 walczył na froncie zachodnim. Wraz z zajęciem Kijowa pod koniec sierpnia 1919 oddziały Armii Ochotniczej zeszły do podziemia. 8 listopada został aresztowany przez kontrwywiad Denikina za udział w powstaniu przeciwko Białej Gwardii w obwodzie kijowskim i zastrzelony przez konwój podczas próby ucieczki. Gdy w grudniu ustanowiono władzę sowieckiej w Kijowie, w pobliżu Łukianowskiego Cmentarza znaleziono kilka pochowanych ciał, w tym Mychajłyczenkę i jego współpracownika, Czumaka. Pochowano go 29 grudnia w masowym grobie na terenie Ogrodu Anosowa. Pisał wiersze od 1911, od 1915 również prozę. Był współredaktorem pierwszego numeru tygodnika literacko-artystycznego „Sztuka”. Zasłynął dzięki Błękitnej powieści, którą uważa się za jedno z najbardziej tajemniczych dzieł literatury ukraińskiej. Dzięki tej książce stał się prekursorem wszelkich eksperymentów w ukraińskiej poezji prozą.