Mięso, krzyk i halucynacje (Henri Michaux, „Meskalina i muzyka”)
Projekt Henriego Michaux jest przewrotny, bo zakłada manifestacyjną bezprogramowość, poruszanie się w poprzek gatunkowych konwencji i literackich dykcji. →
Morze obiecane (João Guimarães, „Śródziemnomorze”)
Guimarãesa interesują rzeczy największe, te, których nie obejmuje ludzkie postrzeganie i rozumienie i które przerastają czasami sam język poetycki. →
Poetyka przerostu (Katarzyna Szaulińska, „Druga osoba”)
Z pozoru ryzykowne połączenie tak różnych, a wręcz zwaśnionych dyskursów jak fizyka i psychoanaliza udaje się Szaulińskiej doskonale i ani przez chwilę nie trąci sztucznością, o co w takich przypadkach nietrudno. →