Pozostała dosłowność (Jana Orlová, „Nie uciekniesz”)
Choć wiersze Orlovej są komunikatywne, należy je raczej współodczuwać, a podczas ich lektury zdać się na instynkt, zawierzyć własnym pragnieniom i słabościom. →
Wołanie na zaludnionej puszczy (Tomasz Dalasiński, „Póki nie żyjemy”)
Dalasiński, jak podejrzewam, chce być bowiem osobny i jednocześnie modny. Nie wiem, czy to nie za dużo jak na jednego poetę, a przede wszystkim – jedną książkę. →