Poeci i poetki Luksemburga, w którym mieszka mniej osób niż w Łodzi, wytyczyli własną drogę poetycką, oryginalną nie tylko na tle poezji państw ościennych, niczym nie ustępując wiodącym literaturom europejskim.  →

Dla Devi i Sewtohula peryferyjność staje się źródłem inspiracji, która wyostrza widzenie problemów, pozwala na zyskanie dystansu wobec definicji upraszczających rzeczywistość i stereotypów oferowanych przez centrum.  →

Pisarstwo Jamesa jest po prostu potrzebne. Podważa przyzwyczajenia, odwraca perspektywę, stawia nas w innej pozycji.  →

Nelson utwierdza siebie i czytelników w przekonaniu, że można pisać, poprzestając na tym, co da się powiedzieć – nie „markować zaciśniętego gardła” i ubolewać nad ułomnością języka, lecz wierzyć, że niewypowiadalne i tak znajdzie drogę.  →