Psie dni. Uwagi na marginesie „Mondo cane” Jerzego Jarniewicza
„Mondo cane” jawi mi się jako książka bez granic, a jednak to właśnie owe ścierane końcem buta (łapy?) granice stanowią
o sile najnowszego tomu Jerzego Jarniewicza. →
Recenzja
Poetycka archeologia „autora podwójnego” (Dorota Walczak-Delanois, „Poetyckie podwojenie. Marian Pankowski – polski poeta języka francuskiego”)
Książka Walczak-Delanois przynosi fundamentalne rozpoznania dzięki koncentracji na polsko- i francuskojęzycznych poetyckich początkach twórczości literackiej Mariana Pankowskiego, dotąd nigdy w ten sposób nieomawianych. →
Palący problem z gejowskim filtrem (Marcin Niewirowicz, „Wszystkie ptaszki, które miałem w garści”)
Niewirowicz opisuje perwersyjnie homofobiczną logikę, queerując ją. →
O „Łowcy” Leszka Szarugi
Leszek Szaruga potrafi docenić słowa, zobaczyć je w ich możliwie najpełniejszym blasku i w ich nieprzystawalności do wyrażanego. →
NOWE KSIĄŻKI: Czerwiec 2021
Prezentujemy najciekawsze nowości wydawnicze i zapowiedzi książkowe na czerwiec 2021. Od Richarda Powersa po Stefana Zweiga – oto nowe książki, które warto przeczytać! →
Fikcja, która pnie się ku górze (Richard Powers, „Listowieść”)
Przeczytajcie elektroniczną wersję tej pięciusetstronicowej książki, chrońcie drzewa, przekazujcie dalej słowo Powersa, stańcie się zalążkiem tych szczególnych opowieści o świecie. →
Kształt kobiety (Monika Drzazgowska, „Szalej”)
Zatrucie, o którym pisze Monika Drzazgowska, trudno diagnozować i leczyć. Właśnie dlatego całe życie głównej bohaterki jej powieści jest jedną wielką terapią eksperymentalną. →
Mielizny konwencji (Brandon Hobson, „Tam, gdzie rozmawiają umarli”)
Hobson przedkłada efekt emocjonalny ponad wielowymiarowość warstwy problemowej i złożoność materii literackiej. →
Wielki Projekt: porzućmy ideologię sukcesizmu (Anna Sudoł, „Projekt”)
Powieść Anny Sudoł jest tym, o czym opowiada – projektem, którego założenia zostały zrealizowane. Niczym więcej. →
Wola niemocy (Robert Walser, „Jakob von Gunten”)
„Jakob von Gunten” jest narracyjnie bodaj najprzejrzystszą i najbardziej przystępną powieścią Walsera. Zarazem jednak najbardziej mglistą w swych intencjach i w swej rozchwierutanej wymowie zdecydowanie najbardziej zwodniczą. →