Telenowele, dewocjonalia i tortille (Sandra Cisneros, „Jezioro ryczącej kobiety i inne opowiadania”)

Marek Paryż

Cisneros pokazuje, że przełamywanie stereotypów genderowych w społeczności Chicano to wyzwanie, bo wiele kobiet wciąż dziwi się, że istnieje alternatywa wobec wczesnego małżeństwa i życia gospodyni domowej. →

Wielkość codzienności i codzienność wielkości. O prozie Annie Ernaux

Katarzyna Kotowska

Annie Ernaux udało się stworzyć coś, co mogło wydawać się niemożliwe – prozę, w której autobiografizm nie jest opisem losów jednostki, lecz uniwersalnym sposobem składania świadectwa. →

Wewnętrzna pustynia (Soren Gauger, „Imitacja życia”)

Iwona Komór

Soren Gauger deklaruje w wywiadach, że nie ufa pisarstwu, które jest pozbawione poczucia humoru, dlatego w „Imitacji życia” rozpaczy towarzyszy śmiech. →

Ciąg dalszy następuje (David Markson, „Kochanka Wittgensteina”)

Elżbieta Wicha-Wauben

„Kochanka Wittgensteina” Davida Marksona nie jest powieścią biograficzną o partnerce znanego filozofa. Opowiada o kobiecie, która po nienazwanej katastrofie pozostała sama na Ziemi – albo tylko jej się wydaje, że jest jedyną żyjącą osobą na planecie. →

Szaleństwo jednej nocy, czyli tam i z powrotem (Mateusz Żaboklicki, „Nucić”)

Jakub Sęczyk

Mateusz Żaboklicki chce ukazać współczesną niewystarczalność klasycznej kultury europejskiej wraz z jej paternalizmem. Jedną z figur kluczowych dla tej formacji myślowej jest wzorzec cnotliwego męża stanu, wodza. →

Normalni ludzie (Agnieszka Jelonek, „Trzeba być cicho”)

Aleksandra Kumala

Jak na scenarzystkę przystało, Jelonek umiejętnie operuje literackimi schematami, sprawnie rozrysowuje postaci i rozpisuje dialogi – oszczędne, proste, momentami doskonale niezręczne. →

To dziwne miejsce, które nazywamy „teraźniejszością” (Siri Hustvedt, „Wspomnienia przyszłości”)

Maria Świątkowska

Wchodząc w świat Hustvedt, sami stajemy się po trosze fikcjonalni, jako wytworzeni przez nią odbiorcy, poddając się tym samym stwórczej mocy literatury. →

Nie czuj się bezpiecznie (Maciej Miłkowski, „Trzeci dzień świąt”)

Anna Marchewka

Z najnowszego zbioru opowiadań Macieja Miłkowskiego, tak zgrabnego, tak samoświadomego, przebija pragnienie prawdziwszego obcowania z drugą osobą, pragnienie przełamania samotności. →

Przedmiotowość pojęcia. Uwagi na marginesie „Pocałunków ludu” Dawida Kujawy

Jan Potkański

Zgadzam się z Kujawą, że krytyczna lektura powinna być raczej eksperymentem niż deszyfracją zagadki (wydobywaniem czegoś, co przez autora ukryte), choć nie widzę powodu, by tego eksperymentu nie nazywać interpretacją. →

Pasować do opisu (Claudia Rankine, „Citizen: An American Lyric” i „Just Us”)

Joanna Jeziorska-Haładyj

Nieporozumienie czy niezrozumienie – w wymiarze prywatnym i społecznym – to kategoria kluczowa dla twórczości Claudii Rankine, pisarki dotąd nietłumaczonej na polski, a w Stanach czytanej bardzo uważnie. →

Telenowele, dewocjonalia i tortille (Sandra Cisneros, „Jezioro ryczącej kobiety i inne opowiadania”)

Wielkość codzienności i codzienność wielkości. O prozie Annie Ernaux

Wewnętrzna pustynia (Soren Gauger, „Imitacja życia”)

Ciąg dalszy następuje (David Markson, „Kochanka Wittgensteina”)

Szaleństwo jednej nocy, czyli tam i z powrotem (Mateusz Żaboklicki, „Nucić”)

Normalni ludzie (Agnieszka Jelonek, „Trzeba być cicho”)

To dziwne miejsce, które nazywamy „teraźniejszością” (Siri Hustvedt, „Wspomnienia przyszłości”)

Nie czuj się bezpiecznie (Maciej Miłkowski, „Trzeci dzień świąt”)

Przedmiotowość pojęcia. Uwagi na marginesie „Pocałunków ludu” Dawida Kujawy

Pasować do opisu (Claudia Rankine, „Citizen: An American Lyric” i „Just Us”)

O nas

Współpraca

Obserwuj nas

Recenzja

partners