Skip to content
Magazyn Wizje
  • POEZJA
  • PROZA
  • PRZEKŁAD
  • EKSPERYMENT
  • DRAMAT
  • AKTUALNIK
  • Search

Dwa wiersze

Anne Sexton
Numer 2/2019 „Ruiny”
Poezja
  • Ilustracja: Joanna Grochocka
  • Przekład: Magdalena Szewczuk, Adam Buszek
Lament

Ktoś umarł.
Nawet drzewa to wiedzą,
ci biedni podstarzali tancerze w zielonych szalach
sprośnie zawieszonych na kościstych ciałach.
Myślę…
Myślę, że może mogłam to powstrzymać,
gdybym tylko była niewzruszona jak pielęgniarka
albo szybciej spostrzegła kark kierowcy,
który chciał oszukać czerwone światło,
albo gdybym później tamtego wieczoru
zasłoniła sobie usta serwetką.
Myślę, że mogłam…
Gdybym tylko była inna, mądra, spokojna,
myślę, że z powodzeniem rzuciłabym urok na stół,
brudny talerz lub talię kart w dłoni rozdającego.
Ale już po wszystkim.
Na nic gdybanie.
Nie sposób zaprzeczyć,
że drzewa rozciągają smukłe stopy w suchych trawach,
a dzika gęś
rozpływa się po niebie jak zamsz
i trąbi, lecąc pod wiatr.
Na progu spokojnie oddycha kotka,
wciąga powietrze w wodnistą błękitną sierść.
Talerze już w zlewie, a słońce
nieznające wyjątków
zachodzi.

 

Poszukiwacze zła

Rodzimy się szczęśliwie,
w złotym czepku.
Świeży i gładcy jak winogrono,
nieskazitelni jak jezioro Alaski,
poczciwi jak łodyga fasoli.
Rodzimy się i to powinno wystarczyć,
od tego momentu powinniśmy już sobie radzić,
ale trzeba nauczyć się, czym jest zło,
czym jest nieludzki człowiek,
zobaczyć, jak krew tryska niczym krzyk,
trzeba ujrzeć noc
zanim zrozumie się, czym jest dzień,
trzeba wsłuchać się w zwierzęcy głos
i przejść się po krawędzi dachu
jak lunatyk,
i rzucić jakąś część swojego ciała
na pożarcie diabłu.
Dziwne rzeczy, skwitujesz.
Ale sądzę,
że musisz trochę umrzeć,
pozwolić, by pudełko zapałek spłonęło ci w dłoni,
zobaczyć, jak szkolny przyjaciel ściąga od ciebie,
odwiedzić rezerwat Indian i ujrzeć
plastikowe pióra,
ich martwy sen.
Trzeba choć raz być więźniem, by usłyszeć,
jak przekręca się zamek w drzwiach.
Po tym wszystkim
jest się gotowym na drzewa, kamienie,
niebo i ptaki, które nadają sens powietrzu.
Lecz nawet w budce telefonicznej
przez słuchawkę może wylać się zło,
a my musimy zakneblować je materacem,
a potem wyrwać z korzeniami
i zakopać,
pogrzebać je.

Download Best WordPress Themes Free Download
Download Best WordPress Themes Free Download
Free Download WordPress Themes
Download WordPress Themes Free
free download udemy paid course
download xiomi firmware
Download WordPress Themes
udemy course download free


Anne Sexton (1928 - 1974) - poetka i pisarka. Trudne relacje rodzinne położyły się cieniem na jej życiu. Do pisania wierszy miał skłonić ją psychiatra. Na kursie pisarskim poznała Sylvię Plath, z której twórczością często zbyt pospiesznie ją łączono. Zaliczana do kręgu poetów konfesyjnych, dotykających emocji i tematów tabuizowanych. Autorka dziesięciu tomów poetyckich. Laureatka Nagrody Pulitzera (1967) za tom Live or Die. W 1974 popełniła samobójstwo. W języku polskim ukazał się niewielki wybór wierszy Kochając zabójcę (1994).

Magdalena Szewczuk (ur. 1992 w Białymstoku) - autorka tomiku poetyckiego ciepło zimno (2016). Pisze wiersze, opowiadania, prowadzi blog, fotografuje. W sztuce bardziej niż formę ceni sobie emocje wzbudzane w odbiorcy. Własne prace nazywa "małymi impresjami", a za ich cel stawia sobie właśnie wywoływanie emocji.

Adam Buszek (ur. 1985) - Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, filolog i redaktor. Autor książki poetyckiej Cztery strony twarzy i magazynu literackiego Sprzedawczyni Fig. Współpracownik serwisów i czasopism literackich. Wyznawca literatury absolutnej.


Więcej tekstów w kategorii Poezja:

Trzy wiersze

Urszula Honek
  • Ilustracja: Ola Szczepaniak
Poezja

Dwa wiersze

Paweł Kusiak
  • Ilustracja: Ola Ołdak
Poezja

Sześć wierszy

Justyna Bargielska
  • Ilustracja: Karolina Król
Poezja

O NAS

Kontakt
Redakcja
Patroni i Patronki
Manifest “Wizji”

WSPÓŁPRACA

Call for papers
Dla Autorów i Autorek
Dla Ilustratorów i Ilustratorek
Promocja

OBSERWUJ NAS

Patronite
Facebook
Instagram
„Wizje” w mediach

Copyright © 2023 Magazyn Wizje | stronę wykonała Janka Uryga na podstawie projektu Meg Krajewskiej