kontynent czy pleśń? kontynent z pleśni?
z pieśni kożuszek na mleku albo – cienki lód.
jakby to ulewało się spojrzeniu.
jakby to wyciekało z maszyny do bycia
mną, które patrzy, więc jest, ma usta i Nową
Zelandię do dekorowania marzeń. co było
wyśnione nadal takim jest, czy rozwarstwiły
się włókna czasu oddzielając pragnienie
od pustki, papier od ekranu, „ciebie” od „ja”?

w „moim” widzeniu – to słowo,
podstawiam pod zagadkę – coś patrzy,
co jest sprzed człowieka. że dotarło tu,
w strumieniach czasu i światła, że żyje,
tego ciało nie umie – nie samo. pod
warstwami wrażeń poruszenie
pustki, której trzeba „ciebie” i
„ciebie” i „ciebie”, wtedy się wydarza,
ciemne, lśniące, wilgotne:

są święte: przekrzywiona
do zdjęcia głowa kobiety, jej
uśmiech, którego się domyślamy
ustami, rozsypane światło –
płomienie, kiedy ona mówi
bezdźwięcznie (do czasu): cała
z ciebie jest topografia moich
żywych terenów powleczonych
ciepłem, bólem, dotykiem –

umierając powoli, powoli
wewnątrz tego snu
do którego należy
mgła mojego oddechu
w świetle latarki i maleńkie
zwariowane znikliwe
płatki śniegu

jeszcze powiedzieć zwierzętom: przyjdźcie
nocą, skoro mieszkacie razem z umarłymi
tak blisko, tak potwornie blisko, że spotkanie
musi być wychodzeniem, wiele razy, zawsze
wychodzeniem z siebie

bo to, co inne jest dzisiaj zimne
zimne na tkance, o której mówię
„moja”, choć równie dobrze
mogłabym powiedzieć, że jest
skórą świata

bo to, co inne, to imiona
zmarłych, o których mówimy
„oni”, choć równie dobrze
moglibyśmy mówić „my”



Julia Fiedorczuk – pisarka, poetka, tłumaczka, adiunkt w Instytucie Anglistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Za swój poetycki debiut Listopad nad Narwią otrzymała nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (2002). Jest także laureatką austriackiej nagrody Huberta Burdy za wiersze z tomu Bio w przekładach Doreen Daume (2005). Nominowana do nagrody Nike za powieść Nieważkość (2016), a także laureatka nagrody im. Wisławy Szymborskiej za tom Psalmy (2018). Jej utwory były tłumaczone na 20 języków. Ostatnio wydała powieść Pod Słońcem (Wydawnictwo Literackie, 2020). Mieszka w Warszawie.

Radosław Kobierski (ur. 1971) – poeta, prozaik, felietonista, fotograf.  Autor siedmiu książek poetyckich, m.in. Lacrimosa (2008), Drugie ja (2011), Coming out (2017) i dwóch powieści: Harar (2005) i Ziemia Nod (2010). Dwukrotnie nominowany do Literackiej Nagrody Gdynia, Angelusa i Śląskiego Wawrzynu Literackiego, laureat Gwarancji Kultury za rok 2010. Mieszka w Mysłowicach.