Przyczyna dwóch

Niech nie wchodzi tu ten, który nie umie geometrii 

Słowo to znacznie więcej 
niż suma jego liter: nikt niech wchodzi, 
nikt niech wchodzi tu kto nie, 
nikt tu kto nie umie 
przeliterować niewymawialne. 
Nikt, 
nikt niech wchodzi kto nie aspiruje 
do porażki w logosie: 
odjąć i odjąć i odjąć i– 
Antyfaireza nieskończona, 
pozostałość niepokonana. 

Niech wchodzi tu ten, który już umie 
niewspółmierność obiektów, 
rosnących do wewnątrz. 

I kiedy myślisz, że masz odpowiedź, 
wsłuchaj się w słowa wyroczni: 
„spróbuj w ten sposób 
podwoić sześcian, potroić 
kąty, przekształcić 
w kwadrat ten okrąg”. 
Będziesz potrzebować wtedy nowych zasad, 
stworzyć nowe kompasy: wymyślić 
nowy język 
dla zbudowania świata, 
niczego, 
niemożliwego. 
Ten, który jest gotowy na to, naprzód: 
niech wkroczy do królestwa 
niekompletności. 

Trans

Te sé en ese otro lado 
María Domínguez del Castillo  

Ariadna – mi memoria laberíntica –
Enrique Lihn 

Rozbić: rozbić maskę, 
skórkę 
ze szkła. Larwa 
ze szkła: szklarwa. Ajcila? 
Ajcila to nie ja: muszę przejść 
na drugą stronę, bo cię znam, 
znam cię po tej drugiej stronie; 
znam cię, znam cię (Tezeuszu! 
Tezeuszu! To tu o mnie zapominasz?) 
Podążaj za tym wątkiem, podążaj 
za wątkiem tej piosenki: 
słyszysz to, milady? 
Po drugiej stronie ktoś śpiewa, 
Ale to nie jesteś ty. Po drugiej stronie… 
Ośmielisz się? 
By wydostać się trzeba wrócić 
do mitu-mitochondrium. 
BEWARE THE JABBERWOCK! 
Ośmielisz się spojrzeć? Och, 
The mirror crack’d from side to side: 
teraz jesteś przeklęta i możesz tylko 
zobaczyć obfitość zepsutych obrazów. 
Pamiętasz? Pamiętasz życie przed 
smakiem jabłka? Życie, ach! 
Życie jest po drugiej stronie: 
Zdrowaś Ewo! Zdrowaś Ewo! 
A heap of broken images: 
teraz jest nas wiele (I’ll be all the rest!
Tezeuszu! Tezeuszu! 
Pragnę 
pamiętać 
jak dostałam się na tę wieżę 
(do tyłu, do tyłu, 
przyszłość jest do tyłu). 
Pamiętam labirynt z róż, 
smak dziwnego owocu… 
I really must get a thinner pencil: 
Owoc, trasa, Rut. Rut! Przebudzona! 
Chodź, podaj nam dłoń. 
Chodź, przejdziemy. 
Przejdziemy na drugą stronę. 

Rozbić: rozbić maskę. 

Oczyszczenie

Aquí alimentarse de hierba significa lavarse la boca
María Sánchez 

Adieu! Adieu! Już odchodzę 
– kobieta-ptak, kobieta-ryba – 
za rubież: by śpiewać!, śpiewać! 
Z mego rodu jestem Siódma: 
o brzasku umrę, lecz wciąż mam czas. 
Life is good. Do ostatniej chwili 
o drodze do rzeźni śpiewać muszę. 
Nikt nie słucha; jestem bezpieczna, 
strzegą mnie martwe gałęzie, 
by Nikt nie przyszedł na to wołanie. 
Okrążam trzykrotnie parkan, 
trę mój głos o darninę, 
wlokęmojesłowapoziemi, 
piorę wodę, którą się pije. 
Czysta jest moja piosenka: nie wolno 
użyć jej wam jak hymnu dla polis. 
Moja ojczyzna po drugiej stronie kamienia, 
tam, gdzie wschodzą kwiaty. 
Żegnaj Shalott! Już świta. 
Dobrej nocy, dobrej nocy. 



María Elena Higueruelo (ur. 1994 w Torredonjimeno, w prowincji Jaén) – absolwentka Matematyki i Komparatystyki Literackiej na Uniwersytecie w Granadzie, gdzie uzyskała tytuł magistra z literaturoznawstwa i teatrologii. Opublikowała książki poetyckie: El agua y la sed (2015) i Los días eternos (2020), za którą otrzymała Nagrodę Adonáis i Narodową Nagrodę dla Młodej Poezji im. Miguela Hernándeza. Mieszka w Granadzie, przygotowuje rozprawę doktorską z poezji i poetyki Anny Carson.

Paweł Orzeł (ur. w 1985 r. w Madrycie) – jakiś prozaik, jakiś redaktor, jakiś tłumacz, jakiś historyk sztuki. Ostatnio opublikował: teksty seksualne (Afront 2020), Przedświty (PIW 2021) i debiut translatorski – Francisco Javier Navarro Prieto, Piękny świat (PIW 2022).