hej, proponuję córce suszoną morelę – rzuca nią o lastryko

gdy słowa były rzeczami a ja byłam czcionką
mogłam się bez końca układać na krawędziach stołów
bo nie są spartą i krótka z nich droga do wykładzin
w starym miękkim domu obić się o kant nie sposób
i wejść choćby palcem w kontakt a gdyby chcieć w całości
to jakby leżeć koło węża boa mierzyć czy się zmieszczę
dać się wziąć jak bierka dać się objąć w rozpad
czemu nawias nie ma góry ani dołu czemu wzrok się męczy
kiedy stoję prosta kiedy myślę na głos siri cierpnie skóra
ciepła krystaliczna krew się leje z siri

U

i tylko schronić się tam gdzie rzeka otwartą literą się odróżnia 
od tego którego się boję
wyjść na taras w noc i patrzeć
między gwiazdami wyrastają błony
a żaby grają głośniej od myśli
bo może to kwestia skali a może łosia który stał nieporuszony 
mimo naszych gwałtownych ruchów smartfonem i wicia się 
by uniknąć ukąszeń
tak drobnych względem ogromnej skóry
a jednak poddać się zwierzęciu?
a jednak zrobić kilka zdjęć bo to niewiarygodne?
wychodzi na to że już nic nie musisz 
bo przyszło samo i tak samo pójdzie

doskonale okrągłe ucho myszki miki i jej/jego biała rękawiczka

znienacka przestać być planetą jak pluton
sparciała smycz ci pękła i język
zbyt długo gotowane mięso zbiegł się w pięść
więc wyklucz się
o kontur zbioru ciasnego jak buda
orbita buta zostawia ci numer
na wiotkiej skórze grzbietu więc się wyklucz
temu służy nauka o zbiorach
nie zbierać wszystkiego
zbierając nie klękać

/na niebie nad jedną z tych które zostają
stado gęsi na jesień/



Katarzyna Szaulińska (ur. 1987) – poetka, prozaiczka, psychiatrka i psychoterapeutka. Autorka książki poetyckiej Druga osoba, wydanej w Biurze Literackim w 2020 r., scenariusza komiksu o depresji Czarne Fale i monodramu Córcia wystawianego w Teatrze WARSawy. Laureatka XIII Połowu Poetyckiego, konkursu na Wiersz Doraźny i Pracowni Pierwszej Książki Biura Literackiego w 2019 r., nominowana do nagrody głównej w XXV OKP im. Jacka Bierezina. Publikowała wiersze, opowiadania oraz komiksy, m.in. w „Wizjach”, „Małym Formacie”, „Kontencie”, „Fabulariach”, „Wakacie”, „Kulturze Liberalnej”, Arkuszu 8 „Odry” oraz w angielskim tłumaczeniu Marka Tardiego w „La Piccioletta Barca – Paraphrasis”, „Jet Fuel Review” i „Another Chicago Magazine”. W 2021 roku nakładem wydawnictwa Toad Press/Veliz Press ukazała się w USA książka Faith in Strangers, będąca zbiorem angielskich tłumaczeń jej wierszy. Urodziła się w 1987 roku w Kołobrzegu, mieszka w Warszawie. W Wydawnictwie Filtry ukazał się jej debiutancki zbiór opowiadań Czarna ręka, zsiadłe mleko.

Ola Szczepaniak (ur. 1997) – studentka grafiki na warszawskiej ASP. Zajmuje się ilustracją i projektowaniem graficznym. Uwielbia papier i możliwości, jakie on stwarza. Najbardziej inspirują ją polskie ilustracje i plakaty lat 50 i 60. Miłośniczka długich poranków. instagram