Skip to content
Magazyn Wizje
  • POEZJA
  • PROZA
  • PRZEKŁAD
  • EKSPERYMENT
  • DRAMAT
  • AKTUALNIK
  • Search

Zestaw trzech wierszy

Tomasz Dalasiński
Numer 2/2018 „Zwierzęta”
Poezja
  • Ilustracja: Julia Smyk

Wielki głód

Opowiadać o ustach jak o Europie
która wchłania i wchłania żeby potem wypluć
albo: o Europie mówić jak o ustach
pełnych chleba i śliny

Być tymi ustami
jak zdradzać tajemnice banków i spowiedzi
jak wracać do mieszkania z którego się nigdy
nie wyszło w żadną stronę bo wszystkie już były

(A chciałbym żeby jeszcze nasza wspólna pamięć
w czyjejś innej pamięci) I jeszcze bym chciał:

z tej obiecanej ziemi podnieść głos jak pieniądz
zgubiony nie wiadomo kiedy i przez kogo
opiewać wschód nad Bugiem i zachód nad Odrą
czekać aż rzeki ruszą i wejdą do miasta

Opowiadać o ustach jak o wielkim głodzie
o głodzie opowiadać jak o Europie
jeść i jeść kontynenty aż wyplują światło
jeść i jeść aż się skończą Aż skończą się usta

 

Stroną mitu

Był świat Nie było świata Stronami powietrze
przezroczyste jak szkło Braliśmy je w ręce
i kaleczyło do krwi otwierało rany
jak drzwi do czasów przyszłych dziwnych i wspaniałych

I czytaliśmy wszystko: karmiliśmy oczy
odblaskiem reflektorów na miejskich parkingach
mundialem dziewięć osiem na szkolnym boisku
kolorami Nintendo kinem z Hollywoodu
(nie znaliśmy języków znały nas języki)

I chwytaliśmy wszystko: szał na beemiksy
wielkich wieeelkich papieży na jakichś Krupówkach
świetliste Jezusmarie w przydrożnych kapliczkach
kanapki z mortadelą na chlebie z Biedronki
podróbki adidasów od ostatnich Ruskich
z ostatnich manhattanów pełnych snów i błota

A teraz nas tam nie ma bo wyszliśmy cało
z tej mgły Bo obrośliśmy w piórka albo w tłuszcz

A teraz nas tam nie ma bo wyszliśmy cało
i nadal wychodzimy Każdy w stronę swego

 

Ostatni człowiek

Ostatni człowiek w barze. Nie ma z kim pogadać
na przykład o tym, że już nie ma z kim pogadać,

z kim się przyśnić, w kim przejrzeć, komu podziękować
za każdą z luk w pamięci rozlanej jak piwo,

bo oto znoszą szklanki, zmywają podłogi,
krzesła kładą na stoły, wyłączają światło

i coraz bardziej zbliża się ta chwila, kiedy
zamkną drzwi, zliczą utarg, uruchomią alarm

i nikt tu nie zostanie, kto mógłby pogadać
nawet o tym, że nie ma już o czym pogadać,

bo już nie będzie mowy, żeby była mowa
chociażby o języku, w który weź się ugryź.

Download Premium WordPress Themes Free
Download WordPress Themes
Download WordPress Themes
Premium WordPress Themes Download
udemy free download
download intex firmware
Download WordPress Themes Free
free download udemy course


Tomasz Dalasiński (ur. 1986) – poeta, pisarz. Autor książek z wierszami © (2016) i Większe (2018; nominacja do nagrody im. K.I. Gałczyńskiego „Orfeusz”) oraz książek prozatorskich Nieopowiadania (2016) i Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach (2022). Mieszka w Brzozówce niedaleko Torunia.

Julia Smyk (ur. 2000) – graficzka. W 2019 współtworzyła gazetę Festiwalu Filmu i Sztuki Dwa Brzegi. W wolnych chwilach ogląda filmy i seriale. Wierna miłośniczka kina Davida Lyncha i Agnès Vardy. Swoje prace publikuje na Instagramie pod nazwą @collages.visages


Więcej tekstów w kategorii Poezja:

chłopcy z ONR pielgrzymują do Czarnej Madonny

Urszula Zajączkowska
  • Ilustracja: Marek Sapko
Poezja

Zestaw trzech wierszy

Anna Adamowicz
  • Ilustracja: Ada Smyk
Poezja

***

Beata Głowacka
  • Ilustracja: Aleksandra Szczepaniak
Poezja

O NAS

Kontakt
Redakcja
Patroni i Patronki
Manifest “Wizji”

WSPÓŁPRACA

Call for papers
Dla Autorów i Autorek
Dla Ilustratorów i Ilustratorek
Promocja

OBSERWUJ NAS

Patronite
Facebook
Instagram
„Wizje” w mediach

Copyright © 2023 Magazyn Wizje | stronę wykonała Janka Uryga na podstawie projektu Meg Krajewskiej