Rok się obrócił. 
Wiatr przeniósł kłęby 

na północ, barwne i cieniowane 
jak benzyna w lipcu. 

Drgnął piasek 
przy wałach, woda wypluła karawakę. 

Było się przed czym bronić, 
i narzędzi znaleźliśmy więcej.

Sefiry, litery, wyrys i wypis, ciepłe włókna żarowe, 
tylko jako kolor. 

Nie jeździło się daleko. 
Ustała gorączka transportowa, choć kładziono dachy na Sadybie.

Potrzebne i niepotrzebne sztaple, potrzebny tor,
niepotrzebny tabor.

Od bramy wodzi za nami wzrokiem 
okazała bagira. 

W tym jasnym powietrzu 
nie da się niczego policzyć. 

Mały strajk w twoim domu, masa iskrząca, 
krem z żółtek na parze. 

Nie widziałam cię tak dojrzałej,
tak utalentowanej, 

tak opuszczonej, 
jak przesieka w styczniu. Odcinasz 

tlen iskrzącej masie – nie ma miejsca 
na życzenia.

Warszawa, 29.01.2021

Trwa pełnia, plenią się czerwone szczepy. 
Doktor z doktorową rozdzielili

łóżka. Wzszedł robaczy księżyc i podest skrzypi.
Nie czerpiemy światła 

z pierwszej ewangelii. Rano skoczek 
dzwoni i bierze gotówkę, spala swoją część 

gilzy. Trwa przebudzenie, opadają skrzepy.  
Budzą się ci,

co wierzgali nogami.