Ile liter potrzeba, żeby zapisać, jak ciemno jest przed nami? Około 245. Dlaczego punkty na ekranie nie wskazują środka? Środka swojego i tego, co dookoła nich. Żadna liczba nie rośnie w górnym rogu ekranu. To powoduje, że nośnik zaczyna być wątpliwy. Nośnik rozmywa się w pędzie, punkty na nim czerwienieją i zastygają na swoich pozycjach, a te ostatnie również pędzą. Format nośnika nie wskazuje żadnych przeznaczeń, nie sposób przewidzieć, co zaraz podpowie.

Aby włączyć urządzenie, należy uchwycić w ręce mądry ster. Wymyślić mądrze wszystko, co wydarzyło się przedtem. Zarazić sąsiadów miłością, postawić drogowskazy. Gotowy już pewny grunt pod nową ziemię, na której będziemy stali równo. Aby wyłączyć urządzenie należy je scalić i naprawić. Aby znieść dialektykę, należy docisnąć cierpliwość, rozhuśtać oczekiwania, którym nikt nie może sprostać, słowem: czekać na to, co już jest, iść do celu po bieżni.

Brak możliwości ułożenia niepewnych spraw został uwzględniony i doskonale umieszczony wśród mijających się żywiołów. Jeśli największe siły świata stoją na pustce, to czemu nie. Nie znalazłeś jeszcze swojej przyszłej zabawki. Tylko ty umożliwiasz swoje znaczenie w szybkim świecie, nie myśląc o nim. Doskonale. Gdy uwzględnisz kawy, wszystkie codzienne zegarki, zamówienia i nuty, przez głowę zawieje ci wiatr. Spoglądając w którekolwiek oczy, zobaczysz to samo odbicie.

Torba z torów. Cętki na ruchu. Gar, w którym dusi się jedno. Ręce na pośladkach przesuwają się powoli w stronę światła. Dziękujące mięso. Marzyciele wrzeszczący ochryple prosto w dziurę w ziemi. Niewprawiona szyba. Poszczący wzrok. To wszystko to daty two­­­jej przejażdżki.